Zoals je in de vorige video zag zijn gelijkwaardigheid en openheid belangrijke waarden binnen Eerste Hulp bij Gesprekken. Er zijn wat gewoontes die vaak niet bijdragen aan gelijkwaardigheid en openheid in een gesprek. Hier wat van die gewoontes op een rij:
De eerste keer dat ik deze lijst zag, dacht ik dat ik dat deze reacties fout waren. Dat ik ze nooit meer mocht doen. Ik werd heel krampachtig, omdat ik mijn gedrag moest veranderen. En ik strafte mijzelf als ik toch één van deze reacties gaf. Dan had ik wat verkeerd gedaan.
In plaats van die aanpak, wil ik je helpen met een andere manier van leren. Waarbij je jezelf eerst beter leert begrijpen. En vanuit dat begrip kunt ontdekken wat je zou willen veranderen, zonder dat je jezelf hoeft te dwingen. Met respect voor je limitaties. Vandaar deze opdracht.
Stap 1: Pak pen en papier en schrijf drie reacties uit de lijst op die jij gewend bent om in gesprekken te geven.
Stap 2: Beantwoord voor elke reactie de volgende drie vragen:
- Wat probeer je te bereiken met deze reactie?
- Waar gaat dat ten koste van?
- Wil je de reactie vervangen door iets anders?
Stap 3: Kies wat voor jou lekker werkt: Houd de antwoorden voor jezelf, bespreek ze met een vriend, email ze naar Yves als je van hem feedback wilt, kom naar het vragenuur zaterdag om 13:00 of schrijf hier beneden iets als je samen met anderen wilt leren.
Samen leren
Heb je een vraag, zorg, waardering of een idee bij het kijken van deze video? Stuur Yves dan een appje of email, kom naar het vragenuur op zaterdag om 13:00 of schrijf hieronder wat om van elkaar te leren.
Als ik vraag: “Maar wat wil jij? Je legt de verantwoordelijkheid bij de ander.”
Ben ik dan advocaat van de duivel of ben ik dan leraar? Of maakt dat op zich niet veel uit?
Hi Els,
Oh, ja, ik herken die zin bij mijzelf. Ik ben blij met je vraag, want ik die zet me aan het denken en dat brengt me meestal zelf nieuwe inzichten 🙂 Ik laat je vraag even bezinken en ik verwacht morgen je in alle rust hier een antwoord te geven.
Met openheid,
Yves
Hi Els,
Mijn korte antwoord is: het lijkt mij onderwijzen. Als in: ik vertel je hoe het zit met de verantwoordelijkheden. Ik weet dat beter dan jij.
Heb je iets aan mijn antwoord?
Mijn langere antwoord, waarvan ikzelf heb geleerd en wat ik deel om bij te dragen aan meer begrip staat hieronder:
Ik heb even een situatie uit mijn eigen leven genomen, van iemand die iets zegt als: “door wat zij hebben gedaan zit ik nu in de penarie.”
Dan is mijn gedachte: “Ja, maar kijk ook eens naar jouw eigen verantwoordelijkheid.”
Ik voel me geïrriteerd en gefrustreerd, omdat persoonlijke kracht, dat we als mens altijd een keuze hebben en zelfverantwoordelijkheid voor mij heel erg belangrijk zijn…en ik iemand als zwak in mijn hoofd betitel als die niet de regie, de kracht in diens eigen leven gebruikt of voelt…
Als ik dat zie in mijzelf, dan word ik verdrietig, want ik snap dat die ander liever wel krachtig is…en misschien is het “de schuld geven” aan iemand anders, met een harde stem, wel een poging om van het machteloze gevoel af te komen en zich weer krachtig te voelen.
zucht…
Dan voel ik opluchting en kan ik contact maken door iets te zeggen als: “dus je had echt wat steun van hen kunnen gebruiken in plaats van wat je nu hebt gekregen?”
“Ja.”
“En nu zit je even in de put?”
“Ja.”
“want misschien wil wel een weg vinden uit deze situatie, dat je krijgt wat je nodig hebt, maar die zie nog niet echt?”
“…zucht…ja”
“Ik wil daar samen wel naar zoeken, wil jij dat ook?”
—
Wat ik uit dit voorbeeld haal is dat als ik de machteloosheid van iemand anders zie, ik verbinding maak met de pijnlijke situaties waarin ik me machteloos voel. Omdat ik me wil beschermen tegen die pijn, krijg ik die gedachte: “kijk ook eens naar je eigen verantwoordelijkheid.”
zucht…
Ik wil de komende tien weken meer contact maken met momenten waarin ik me machteloos voel, zodat er wat meer ontspanning in mij komt én ik mijn eigen kracht beter kan terugvinden 🙂
Hierbij mijn antwoorden op de 3 vragen die ik had gesteld bij deze oefening:
—
Terug naar jou Els: ik ben dankbaar voor je vraag, want die heeft mij geholpen bij meer begrip in een situatie uit mijn eigen leven. En ik ben benieuwd of mijn langere antwoord behulpzaam is voor jou of juist niet. Beiden hoor ik graag om van te leren. Zou je daar iets over willen zeggen?